سین ِ هشتم

پیرایه یغمائی

سر: سین ِ هشتمین/سر می دهم به پای تو ای سرزمین من:ای عشق راستین

ای سروِ ناز ِ دامن ِ شیراز/ای زنده رود ِ خاک ِ سپاهان

ای موج ِ کف گرفتۀ کارون/ای شانه های ِ سخت ِ دماوند

ای پیر ِ خستۀ دود آلود:تهران/ای در نشسته سر به گریبان ولی هنوز

هشیار و سر بلند/این سین ِ هشتمین را/از جان فدای ِ راه ِ شما کردم

ای شعله های ِ چهارشنبۀ پایان/من هم بنام ِ عشق؛

از دودمان ِ عشق ِ شما هستم/از هرچه جزکه عشق رها هستم

در گیر و دارٍ این همه آوار/سرکش ترم زبازی ِ سرسخت ِ روزگار

از زلف ِ یار هم/ با من نماز ِ عشق بخوانیدای شعله های ِ چارشنبۀ پایان

هنوز هم از سرخی ِ شماست گریبان ِ سرخ ِ ما/زردی نصیب ِ چهرۀ دشمن باد

آری هنوز هم،از قامت ِ بلند ِ شما در ما سر می کشد زبانۀ فریاد؛

بالا بلند بمانید/تا اختران ِ روشن ِ عاشق/ای شعله های ِ چارشنبۀ پایان؛

باید که سرکشی زشما آموخت/باید که سوخت؛

با " سوختن" همیشه پیامی است/در "سوختن " همیشه فرازی است

از " ساختن " چه بگویم...آه...دردی است این حقارت ِ جانکاه؛

سازش: کلید ِ سلسلۀ ننگ است/در گوش ِ من ، به شعبده شیطان

میخواند/ از نگون شدن ِ بخت/از مرگ و از شکستن و پایان؛

آری به نقل ِ او؛پایان ِ کار جز این نیست؛ اینست و بازهم این نیست

فرزند ِ من که از قبیلۀ عشق است/ ققنوس ِ دیگری است

که سر میکند به در؛ از موج موج ِ تودۀ خاکستر/ می آید از غبار فردا

بهار ِ تازۀ دیگرپیچیده در تپش ِ هر طنین ِ من/عطر ِ غرور ِ سبزۀ دیگر

ای سرزمین ِ من:ای عشق ِ راستین/بختت بلند باد

در سفرۀ گشاده به دیدار ِ هفت سین

در رقص ٍ سرخ ِ ماهی و در عطر ِ بید مشک

با نام ِ جاودانۀ فروردین